بسم الله الرّحمن الرّحیم

مدت ها پیش، وقتی صدای آسمانی کودکی در خانه مان نمی پیچید، وقتی فرشته گون در خانه قدم نمی زد، بارها و بارها از خودم می پرسیدم برای چه باید بچه ای باشد؟ نه توصیه ی خاصی در این مورد شده و نه لزومش به طور عقلی قابل اثبات است. (شاید هم عقل من قد نمی داد، نمی دانم)

اما این روزها به این می اندیشم که ما آمده ایم تا شبیه خدا بشویم و برویم. حالا در حد سعه ی وجودی خودمان. تلاش می کنیم یکی یکی صفات خدا را تا حد امکان، در وجود خودمان پیاده کنیم و خدایی شویم.

خداوند، خالق است و زن، می تواند خالق باشد. اگر پُز های روشنفکری این دوره و زمانه، او را از این امر باز ندارد.

خداوند، ربّ است و زن، با تربیت فرزندی که امانت به او سپرده شده، به این اسم خداوند نزدیک می شود. مادر، مربی فرزند می شود، او را رشد می دهد و مظهر خداوند می شود در خانه. در این مسیر، امکان بیشتری می یابد که خودش را هم به سمت حضرت حق تربیت کند و بالا برود.

http://pedar.azjensekhoda.com/?p=400

.

از زبان مادر سید محمد حسین طباطبائی حافظ کلّ قرآن، دکتر هفت ساله نقل شده است که راز آن همه استعداد و نورانیّت او این بوده که من در دورانی که به او باردار بودم از گفتن و شنیدن غیبت پرهیز می کردم و مرتب قرآن می خواندم.
این که در حدیث آمده: «الجنّة تحت اقدام الامّهات؛(18)بهشت زیر پای مادران است.» معانی برای این حدیث بیان شده از جمله می توان گفت: شاید مراد این باشد که بهشت رفتن فرزند بستگی به اوصاف و خصوصیات و پاکی و تربیت مادر دارد، یعنی این مادر است که فرزند را بهشتی می کند...

http://www.hawzah.net/fa/magazine/magart/0/0/16583

.

مردى خدمت پیامبر اسلام شرفیاب شد و عرض کرد، یا رسول اللّه، این فرزند من بر من چـه حـقـى دارد؟ فـرمـود: نـامـش را نـیکو مى سازى وتربیتش راعهده دار مى شوى و به او کسب شایسته اى مى آموزى.
ونیز فرموده است:

هم چنان که فرزند، عاق پدر و مادر مى شود، پدر و مادر نیز عاق فرزند مى شوند.

.