بسم الله الرّحمن الرّحیم

اشک هات رو گونه هات سر می خورن،هنوز چراغا روشنه، وسط مسجد خالیه و دور و بر مسجد پر از خانم های سن بالاییه که از اول تا آخر مراسم زیر نطرشونی، کسی  بلند گریه نمیکنه و اگه یکم صدات بالا بره همه متوجهت میشن،مجبور میشی صداتو تو گلوت خفه کنی و زیر چادرت آروم اشک بریزی،یاد مراسمای هیئت بخیر...

مداح شروع میکنه،ولی اول از امام زمان صحبت میکنه،یه لحظه یادت میافته که صاحب مجلس از تمام پروندت خبر داره!از شرم سرتو پایین میندازی و به جای گریه برای روضه به حال نزار خودت گریه میکنی!

مجلس تموم میشه و برمیگردی خونه،اعصابت از چندجا ناراحنه و تندی میکنی،و وقتی حالت سر جاش اومد میفهمی که بازم اشتباه کردی،پس میفهمی که روضه ت قبول نشده و هنوز دعات مستجاب نشده...

میری زیارت،موقع بیرون اومدن از امامزاده، تو ذهنت پیرمردی که همیشه گوشه امامزاده قسمت خانمها میشینه و با تکرار قسمتی از دعای توسل پول جمع میکنه رو شماتت میکنی،چندلحظه بعد میفهمی که بازم اشتباه کردی و خودتو جای خدا گذاشتی و در مورد بنده ش قضاوت کردی،پس میفهمی که زیارتت  قبول نشده و هنوز دعات مستجاب نشده...

بعد از عمری یه شب نماز شب میخونی و فرداش وقتی پشت تلفن غیبت یکی رو میشنوی،سکوت میکنی و گوش میدی،پس میفهمی که نمازت قبول نشده و هنوز دعات مستجاب نشده...

توی کتاب میخونی:

آیت ا...  وحید خراسانی:

شدّت نورانیت علم و ایمان آن حضرت به حدّی  است که شعاع آن نور به سکّان ملاءاعلی می رسد.کسی که قلب او عرش الرحمن در معرفه ا... و اراده ی او فانی در اراده ا... و قدم ورم کرده ی او در محراب، شاهد استغراق او در عباده ا... است، اجر خدمت به او، دعای مستجاب در درگاه رب الارباب است.

 تراکتی برای خانم پخش میکنی و امیدواری که دعات مستجاب بشه،دوباره اشتباه میکنی و بعد شک میکنی که اصلا خدمتت قبول شده یانه؟!...