بسم الله الرّحمن الرّحیم

امروز بعد از مراسم،ارباب هدیه ی بزرگی بهم دادن که خواستم با هم تقسیمش کنیم

بعد از مراسم رفتم کتابفروشی کنار امامزاده ابراهیم و اتفاقی کتابی به چشمم خورد و اتفاقی صفحه ای دیدم که درمان دردم بود!

براتون مینویسمش:

آقای آخوند،از آقای نخودکی خواست که او را موعظه کند.آقای نخودکی گفت:"مرنج و مرنجان"

آقای آخوند گفت:مرنجان را فهمیدم،ولی مرنج یعنی چه؟چطور میتوانم ناراحت نشوم؟مثلا وقتی بفهمم کسی غیبت مرا کرده یا به من فحش داده؟

آقای نخودکی گفت:"علاج آن است که خودت را کسی ندانی.اگر خودت را کسی ندانستی،دیگر نمی رنجی"