بسم الله الرّحمن الرّحیم

دیرگاهیست که مرا توان و مجال نوشتن شرح حال نیست، با این حال اندکی می نویسم به خاطر لطف دوستانی که گاه گاهی به این خانه ی دلنوشته های عمومی من سر می زنند و خاطر عزیزشان از این تاخیر مکدّر است!

و اما سلام

اول اینکه امشب لیله الرّغائبه، شب آرزوها! ما رو تو دعاهاتون فراموش نکنید.

.

دوم جواب کامنت های دوستان:

الف- سلام مریم جان

ممنون که یادمی،من امسال کنکور ندادم و البته پشیمون هم شدم ثبت نام کردم اما کارت ورود به جلسه رو نگرفتم.

امسال انشاالله می خوام کنکور الهیات بدم که رشته مورد علاقمه تا ببینیم خدا چی می خواد.رشته های مورد علاقه من: کامپیوتر و الهیات و  ژنتیکه که خیلی به هم ربط دارند!!!

ب-مرضیه جان مگه هرکس متن ادبی می نویسه با همسرش دعواش شده!!!من وقتایی که متوجه دست و پا زدنام تو مرداب زندگی می شم از این چیزا زیاد می نویسم،خود آقای کشاورزم تشویقم می کنه.

ج-سلام آبجی بزرگه،کو؟سر قولت نیستی که!هر روز به خاطر خوندن کامنتات سر می زنم

د-سلام فاطمه جان،بی خبریم ازتون!مرسی که سر زدین

.

سوم:مشهد خیلی خوش گذشت و جای دوستانی که نیومدند واقعا خالی بود،بعد از مشهد هم من و آقای کشاورز رفتیم بابلسر و چندروزی مزاحم معصومه ی عزیز بودیم بعدشم رفتیم قزوین و موقع برگشت...

بند 4 و 5 به دستور رئیس حذف شده!

 ششم:خداروشکر فقط 18 روز دیگه  به پایان روزهای نحس دانشگاه تبریز باقی مونده، گرچه بخاطر خلاص شدن از این دانشگاه خیلی خوشحالم اما دلم برای تنها بازمونده های گل هیئت مکتب الشهدا یعنی رقیه و مرضیه دهقان خیلی تنگ میشه

دانشگاه تبریز رو فقط هیئت مکتب الشهداش بود که برام قابل تحمل می کرد که اونم....به هرحال بخاطر 3سالی که هیئت بودم و چیزایی که یاد گرفتم و آدمای ارزشمندی که باهاشون آشنا شدم،مخصوصا استاد بزرگی که هیچوقت دوست ندارن استاد صدا بشن،همیشه شاکر خدام.

شایذ تا مدتی دیگه وقت نوشتن پیدا نکنم، شاید نوشته بعدیو خونه خودمون بذارم اما کامنتا رو حتما می خونم.تا اون موقع:

التماس دعا، هیئت مکتب الشهدای دانشجویان دانشگاه تبریز!