بسم الله الرّحمن الرّحیم

سلام

اونروز یکی از دوستای دوران دبیرستانم بهم اس ام اس داده بود که:

سلام،عازم حجّم،ممنون اگر هر بدی و خوبی دیدید حلال بفرمایید...

با وجود اینکه باکس گوشیم حسابی پره،اینو پاک نکردم تا شاید یک روز خدا قسمت کنه و خودم براش فروارد کنم،اما نصیب هر کسی که زیارت خونه ی خدا نمیشه...

(این روزا خیلی دلم می گیره،هر کی رو می بینم یا داره میره پیش اربابمون،آقام امام رضا،یا میره مکّه،خونه ی خدا...)

اما منم اگه خدا قسمت کنه امشب میرم خونه ی خدا!!!!!!!!!!!!

ولی نه مکّه!یه خونه ی دیگش،کی گفته خدا فقط یه خونه داره؟!

ما که وقتی دلمون از گناهامون پر میشه و احساس خفگی می کنیم و  همینطوری(به قول بعضیا بی دلیل)طلب حلالیت می کنیم کسی جواب نمیده!حالا الان که می خوام برم خونه ی خدا(اینم دلیل) می خوام طلب حلالیت می کنم

راستی چرا ما آدما همیشه برای حلالیت طلبیدن دنبال دلیل خاصی می گردیم؟!

وقتی بزرگان ما می گن اگه حق النّاس به گردنت باشه به جایی نمی رسی،چه دلیلی داره که فقط وقتی می خوایم از جایی بریم یا تو تخت بیمارستان در شرف لقا الله هستیم!یا می خوایم بریم مکّه طلب حلالیت کنیم؟!

چی میشد اگه همون لحظه که غیبت یکی رو کردی یا اشتباه درموردش فکر کردی ازش حلالیت بطلبی؟!

من می دونم چی می شد:

اونوقت دیگه انقدر غبار رو دلامون نمی نشست که به قول آقای نقویان به جای گردگیری نیاز به گل گیری داشته باشه!!!

بچه ها دارن ساک هاشونو جمع میکنن،زینب دیروز رفت،سمیه سه شنبه میره و مریم مجبوره به خاطر آزمایشگاه هاش تابستون بمونه

دیگه وقت رفتنه

وقت جدا شدن از دوستایی که به اندازه ی خواهر برات عزیزن

وقت دل تنگیییییییییییییییییییییییییییییییییییییییی.....

راستی پیشاپیش ولادت مولامون آقا امام علی رو خدمت تمام دوستان تبریک می گم

التماس دعا