-فرار کن!

-از چی؟از کی؟کجا؟چرا؟

-از دنیا،از زمین،از آسمون،از آدما

-کجا؟

-یه جا که هیچکی نباشه،خودت باشی و خدای خودت

-مگه میشه!همه جا رو گشتم،پیدا نمی کنی!  گشتم،نبود،نگرد،نیست...اینجا دیگه آخرشه!...

.

.

...مشت می‌کوبم بر در
پنجه می‌سایم بر پنجره‌ها
من به تنگ آمده‌ام، از همه چیز
بگذارید هواری بزنم،
-آآآآآآی!

با شما هستم!
این درها را باز کنید!
من به دنبال فضایی می‌گردم،
لب بامی،
سر کوهی،
دل صحرایی
که در آنجا نفسی تازه کنم.
آه!
می‌خواهم فریاد بلندی بکشم
که صدایم به شما هم برسد.
من هوارم را سر خواهم داد،
چاره درد مرا باید این داد کند.
از شما خفتهء چند،
چه کسی می‌آید با من فریاد کند؟   (فریدون مشیری)