بسم الله الرّحمن الرّحیم

بی شک گدای خانه ات آقا شود، حسین
هر قطره زود پیش تو دریا شود، حسین!

فیض گدایی تو به هر کس نمیرسد
باید که زیر نامه اش امضا شود: "حسین"

هر کس شنید کار گنهکار با شماست
خواهد که رو سیاه دو دنیا شود، حسین

وقتی که درب خانه ی لطف تو در دل است
ما سینه میزنیم که در وا شود، حسین!

در روضه ها به قرب خداوند میرسیم
شبهای هیئتت شب احیا شود، حسین

آقا جوان سینه زنت حاجتش شده:
در کاروان کرب و بلا جا شود، حسین

از کودکیم تا دم مرگم به روی لب
تنها حسین بوده و تنها شود : حسین

ای کاش وقت مردن من! وقت احتضار
ذکر مدام بر لبم آنجا شود: "حسین..."

سینا نژاد سلامتی

بسم الله الرّحمن الرّحیم

چه کسی می‌تواند ادعا کند که داشتن یک آینه تمام نما از خداوند را آرزو ندارد؟ چه کسی دوست ندارد که خدایی ملموس و محسوس در کنار خود داشته باشد؟ چه کسی به دنبال یک تجلیگاه تمام و کمال از خداوند بر روی زمین نمی‌گردد؟

حسین آینه تمام نمای خداوند است و من همه عمر تاکنون کوشیده‌ام که آینه حسین بشوم. از خودم هیچ نداشته باشم، هیچ نباشم. از خودم خالی شوم و سرشار از حسین. از خودم تهی شوم و لبریز از حسین. فدایی حسین شوم. فناء در حسین شوم و آنچنان شوم که در آینه نیز جز تصویر حسین نبینم.

عباس، مشک را بر دوش می‌اندازد، دو دست به زیر آب می‌برد و فرا می‌آرد، تا پیش روی چشم. عجبا! این تصویر اوست در آب یا حسین؟! این درست همان لحظه‌ای است که عباس یک عمر برای رسیدن به آن تلاش کرده است؛

این که در آینه نیز جز تصویر حسین نبیند...

"سقای  اب و ادب-سیدمهدی شجاعی"

.

باز محرم رسید، ماه عزای حسین
سینه‌ی ما می‌شود، کرب و بلای حسین
کاش که ترکم شود غفلت و جرم و گناه
تا که بگیرم صفا، من ز صفای حسین 

بسم الله الرّحمن الرّحیم

وقتی راه رفتن آموختی ،دویدن بیاموز.وقتی دویدن آموختی،پرواز را
راه رفتن بیاموز،زیرا راه هایی که میروی جزئی از تو میشودو سرزمینهایی که می پیمایی بر مساحت تو اضافه می کند.
دویدن بیاموز،چون هر چیز را که بخواهی دور است و هر قدر که زود باشی دیر.
و پرواز را یاد بگیر نه برای اینکه از زمین جدا باشی،برای آن که به اندازه فاصله زمین تا آسمان گسترده شوی...

عرفان نظر آهاری 

بسم الله الرّحمن الرّحیم

وقتی از قلب و فطرتت در به سوی خدا باز شود خدابین می شوی غیر خدا کوچک می شود. کوچک بود اما نمی دیدی کوچک است خیال می کردی بزرگ است
یک وقت یک آدم بزرگ چوب دستش است انسان می ترسد اما وقتی چوب به دست بچه باشد آدم نمی ترسد
تمام غصه هایی که اهل دنیا و طبیعت را می گیرد به خاطر بزرگ دانستن دنیاست .دنیا خیلی کوچک است .وقتی آخرت در نظرت بزرگ شود دنیا را کوچک می بینی

حاج محمد اسماعیل دولابی 

بسم الله الرّحمن الرّحیم

اگر سرپرست یا خادمی داری که اخلاقش تند است،هر چقدر می توانی تحمل کن که خدا چیز های بزرگی برایتان فرستاده
 بعضی اوقات خداوند چیزهای خوب را در دستمال کهنه می پیچد وبرای شما می فرستد برای اینکه دست اجنبی نرسد ، (آنجا که نا گوار است)شما باز کنید جواهر و حقیقت درونش است
آینده را هم خیالت راحت باشد اگر جایی دیدی که قشنگ نیست صبر کن داخلش را باز کن که شاید چیز خوبی باشد

حاج محمد اسماعیل دولابی

بسم الله الرّحمن الرّحیم

مدت ها پیش، وقتی صدای آسمانی کودکی در خانه مان نمی پیچید، وقتی فرشته گون در خانه قدم نمی زد، بارها و بارها از خودم می پرسیدم برای چه باید بچه ای باشد؟ نه توصیه ی خاصی در این مورد شده و نه لزومش به طور عقلی قابل اثبات است. (شاید هم عقل من قد نمی داد، نمی دانم)

اما این روزها به این می اندیشم که ما آمده ایم تا شبیه خدا بشویم و برویم. حالا در حد سعه ی وجودی خودمان. تلاش می کنیم یکی یکی صفات خدا را تا حد امکان، در وجود خودمان پیاده کنیم و خدایی شویم.

خداوند، خالق است و زن، می تواند خالق باشد. اگر پُز های روشنفکری این دوره و زمانه، او را از این امر باز ندارد.

خداوند، ربّ است و زن، با تربیت فرزندی که امانت به او سپرده شده، به این اسم خداوند نزدیک می شود. مادر، مربی فرزند می شود، او را رشد می دهد و مظهر خداوند می شود در خانه. در این مسیر، امکان بیشتری می یابد که خودش را هم به سمت حضرت حق تربیت کند و بالا برود.

http://pedar.azjensekhoda.com/?p=400

.

از زبان مادر سید محمد حسین طباطبائی حافظ کلّ قرآن، دکتر هفت ساله نقل شده است که راز آن همه استعداد و نورانیّت او این بوده که من در دورانی که به او باردار بودم از گفتن و شنیدن غیبت پرهیز می کردم و مرتب قرآن می خواندم.
این که در حدیث آمده: «الجنّة تحت اقدام الامّهات؛(18)بهشت زیر پای مادران است.» معانی برای این حدیث بیان شده از جمله می توان گفت: شاید مراد این باشد که بهشت رفتن فرزند بستگی به اوصاف و خصوصیات و پاکی و تربیت مادر دارد، یعنی این مادر است که فرزند را بهشتی می کند...

http://www.hawzah.net/fa/magazine/magart/0/0/16583

.

مردى خدمت پیامبر اسلام شرفیاب شد و عرض کرد، یا رسول اللّه، این فرزند من بر من چـه حـقـى دارد؟ فـرمـود: نـامـش را نـیکو مى سازى وتربیتش راعهده دار مى شوى و به او کسب شایسته اى مى آموزى.
ونیز فرموده است:

هم چنان که فرزند، عاق پدر و مادر مى شود، پدر و مادر نیز عاق فرزند مى شوند.

.