بسم الله الرّحمن الرّحیم

امام حسن(ع) در وصف‌ برادر ( دوست‌)  نیکوکارش‌ فرمود :

از همه‌ مردم‌ در چشم‌ من‌ بزرگتر بود و سرّ بزرگوارى‌ او در نظر  من‌ کوچکى‌ دنیا در چشم‌ او بود ، جهل‌ و نادانى‌ بر او تسلط نداشت‌ ، اقدام‌  نمى‌کرد مگر بعد از اطمینان‌ به‌ سودمند بودن‌ آن‌ . نه‌ شکایتى‌ داشت‌ و نه‌ خشم‌  و دلتنگى‌   .

بیشتر عمرش‌ خاموش‌ بود ، و چون‌ لب‌ به‌ سخن‌ مى‌گشود بر همه‌ گوینده‌ها چیره‌  بود ، ضعیف‌ و ناتوان‌ مى‌نمود ، اما هنگام‌ نبرد شیرى‌ درنده‌ بود . چون‌ با  دانشمندان‌ مى‌نشست‌ به‌ شنیدن‌ شیفته‌تر بود تا گفتن‌   .

به‌ هنگام‌ ضرورت‌ سخن‌ ، سکوت‌ خود را مى‌شکست‌ . نمى‌گفت‌ آنچه‌ را عمل‌   نمى‌کرد و عمل‌ مى‌کرد آنچه‌ را نمى‌گفت‌ ، چون‌ در برابر دو کار قرار مى‌گرفت‌ که‌   نمى‌دانست‌ کدام‌ خداپسندانه‌تر است‌ آن‌ را در نظر مى‌گرفت‌ که‌ پسند نفسش‌ نبود ، هیچکس‌ را به‌ خاطر کارى‌ که‌ مى‌توان‌ از آن‌ عذرى‌ آورد سرزنش‌ نمى‌کرد .

* از امام‌ رضا(ع) درباره‌ بهترین‌ بندگان‌ سؤال‌ شد ،فرمود : آنان‌ هرگاه‌ نیکى‌کنند خوشحال‌ شوند ، و هرگاه‌ بدى‌ کنند آمرزش‌ خواهند ، و هرگاه‌ عطا شوند شکر گزارند ، و هرگاه‌ بلا بینند صبر کنند ، و هرگاه‌ خشم‌ کنند، درگذرند.

* امام حسن (ع) : کسی که در دلش جز خوشنودی خدا خطورنکند، چون دعاکندمن ضامنم که دعایش مستجاب گردد.

*امام حسن(ع): هر کسی که خداوند را عبادت و اطاعت کند، خدای متعال همه چیزها را مطیع او گرداند.

*امام رضا(ع):بعد از انجام‌ واجبات‌ ، کارى‌ بهتر از ایجاد خوشحالى‌ براى‌ مؤمن‌ ، نزدخداوند بزرگ‌ نیست‌.

پیامبر خدا ( ص‌ ) : هیچ‌ بنده‌اى‌حقیقتا مؤمن‌ نیست‌ مگر اینکه‌ نفس‌ خود را شدیدتر از محاسبه‌ بین‌ دو شریک‌ و یامحاسبه‌ مولا از بنده‌ خود مورد محاسبه‌ قرار دهد.

رسول خدا(ص) فرمودند:

* خداوند تبارک و تعالی فرزند آدم را خطاب کرده و فرموده است: ای پسر آدم! گناه دیگران، تو را بی توجه به گناه خویش نسازد و نیز نعمت های خداداد مردم، تو را از نعمت هایی که بر تو ارزانی داشته غافل ننماید و مردم را از رحمت پروردگار مایوس مکن در حالی که در حق خود بدان امیدواری.

*نشانه منافق سه چیز است : 1 - سخن به دروغ بگوید . 2 - از وعده تخلف کند .3 - در امانت خیانت نماید .

*هرکس آبروی مؤمنی را حفظ کند، بدون تردید بهشت بر او واجب شود.

*از جمله بندگان آن کس پیش خدا محبوبتر است که برای بندگان سودمندتراست .

*شخصی وصیت کرده بود انبار خرمایش را پیامبر(ص)، آنهم با دست خودش صدقه بدهد. آخرین خرمایی که  پیامبر(ص) از زمین برداشت، به همه نشان داد و فرمود:اگر این را خودش (زمانی که زنده بود) صدقه می‌داد، بهتر از انبار خرمایی بود که من (بعد از مرگ  )به جایش دادم.